Το τελευταίο τέταρτο του εικοστού αιώνα έφερε κατακλυσμιαίες κοινωνικές και πολιτι(σμι)κές μεταβολές. Ο κόσμος δεν ήταν πλέον ο ίδιος, κι όπως γίνεται εύλογα αντιληπτό, οι κοινωνιολόγοι άρχισαν να διερευνούν τις διαστάσεις των νέων φαινομένων. Η διαλεκτική «νεωτερικότητας και κοινωνικής αλλαγής» έγινε παγκόσμια το πρώτο θέμα της στοχαστικής τους ατζέντας. Η παρούσα μελέτη αναλύει κριτικά τα θεωρητικά σχήματα εννέα κορυφαίων διανοητών του κλάδου (P. Berger, A. Giddens, E. Goffman, D. Bell, U. Beck, A. Touraine, J. Habermas, N. Luhmann, M. Castells), οι οποίοι ασχολήθηκαν διεξοδικά με τα σχετικά ζητήματα. Η σύγχρονη πραγματικότητα συλλαμβάνεται πρισματικά και επεξηγείται με τη διαφορετική έμφαση της κάθε θεωρίας, ενώ το σύνολό τους συνιστά ένα ιδεατό πλέγμα μοναδικής ερμηνευτικής σύνθεσης.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]