Ήξερα ότι βρισκόμασταν και οι δύο σε θανάσιμο κίνδυνο. Όμως, εκείνη τη στιγμή, ένιωθα καλά. Ολόκληρη. Ένιωθα την καρδιά μου να χτυπάει σαν τρελή στο στήθος μου, το αίμα να πάλλεται καυτό και γρήγορο μέσα στις φλέβες μου ξανά. Τα πνευμόνια μου είχαν γεμίσει ως το πιο βαθύ τους σημείο με το γλυκό άρωμα που ανέδιδε το δέρμα του. Ήταν σαν να μην υπήρξε ποτέ καμία τρύπα στο στήθος μου. Ένιωθα τέλεια - όχι γιατρεμένη, αλλά σαν να μην είχε υπάρξει ποτέ καμία πληγή.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]