Πριν από λίγα χρόνια ως την ημέρα της θανής του (3.6.1963), ο μεγάλος Τούρκος ποιητής Ναζίμ Χικμέτ ήταν σχεδόν άγνωστος στη χώρα μας. Παρόλο που είχαν γραφεί σκόρπια ποιήματά του κατά καιρούς σε διάφορα ελληνικά περιοδικά κι εφημερίδες, ωστόσο ο ποιητής δεν είχε γίνει κτήμα του διανοούμενου κόσμου και του λαού μας. Σήμερα, μας είναι πολύ περισσότερο γνωστός. Αύριο θα είναι πιο πολύ. Μερικές συλλογές του, που τον τελευταίο καιρό κυκλοφόρησαν από μέρους του υποφαινόμενου, δεν μπορούσαν παρά να ξυπνήσουν ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον στους πνευματικούς κύκλους μας για τον Τούρκο ποιητή. Η προσπάθειά μας στράφηκε κυρίως στο να μπορέσουμε να δώσουμε στο αναγνωστικό κοινό μας με τις κομματιαστές τούτες συλλογές μια μελετημένη κι ολοκληρωμένη εργασία για να γνωρίσει ολόπλευρα κι από μέσα κι απ` όξω τον ποιητικό, ιδεολογικό και τον αγωνιστικό κόσμο του πρωτοπόρου ποιητή της σύγχρονης κι ακόμη της μεσοπολεμικής νεοτουρκικής λογοτεχνίας. Γενικά οι εργασίες αυτές που προσπάθησα να παρουσιάσω τον τελευταίο καιρό γύρω από το βάρδο της επανάστασης, είναι προϊόν μιας πολύχρονης και βαθιάς μελέτης μου γύρω από τον Ναζίμ Χικμέτ και το έργο του - όσο δηλαδή ήτανε βολετό, γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε πως από το 1936 ως τα σήμερα, που στο διάστημα αυτό των δέκα περίπου χρόνων γνωρίσαμε τις πιο τραγικές ημέρες της ζωής του έθνους μας απ` τη μια κι απ` την άλλη, τη μέρα με τη μέρα φασιστικοποίηση της τουρκικής Δημοκρατίας, μαζί και την ακατανόμαστη εισβολή της στην Κύπρο, δεν μπορέσαμε να μάθουμε έστω και το παραμικρό για τον ηρωικό προλετάριο αγωνιστή και ποιητή - και της βαθιάς αγάπης και θαυμασμού προς τον αλύγιστο δεσμώτη.

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]