Οι γνήσιες μυητικές παραδόσεις του ευρωπαϊκού εσωτερισμού παροτρύνουν τον άνθρωπο να καλλιεργήσει την διαπροσωπική του σχέση με τον Θεό, με πρώτον στόχο την πνευματική του συμφιλίωση και απώτερο στόχο την τελική αποκατάστασή του στο πνευματικό λειτούργημα το οποίον κατείχε προπτωτικώς. Εάν λοιπόν ο Άνθρωπος της Επιθυμίας πρέπει κατ’ ανάγκην να στραφεί προς τον Θεό, άραγε πού θα τον αναζητήσει; Ασφαλώς ο Θεός είναι πανταχού Παρών και τα πάντα Πληρών, οπότε ολόκληρο το σύμπαν δύναται να θεωρηθεί ως ένας απέραντος, Παγκόσμιος Ναός, όπου «οι ουρανοί διηγούνται δόξαν Θεού, ποίησιν δε χειρών αυτού αναγγέλλει το στερέωμα»· από την άλλη, όμως τονίζεται εξ ίσου ρητώς ότι «υμείς γαρ ναός Θεού έστε ζώντος». (...)

[Απόσπασμα από το κείμενο της εισαγωγής της έκδοσης]