Η έκδοση αυτή έχει μια ιδιομορφία. Δεν αποτελεί προϊόν ενός συμποσίου αλλά συγκεντρώνει ένα μεγάλο μέρος του προβληματισμού που απασχολεί τη μουσειολογία και απασχολεί και εμάς στο μεταπτυχιακό. Δηλαδή ζητήματα διδασκαλίας της ιστορίας της τέχνης και φύσης των πολιτισμικών σπουδών, ζητήματα συγκρότησης του ίδιου του σώματος της τέχνης από τους θεσμικούς διαμορφωτές της, ιστορικούς, κριτικούς και επιμελητές, ζητήματα ιδεολογικού φορτίου της τέχνης σήμερα τόσο στη βαλκανική γειτονιά μας όσο και στο παγκοσμιοποιημένο της πλαίσιο, ζητήματα δημόσιου και ιδιωτικού θεσμικού περιβάλλοντος της τέχνης στο πρόσφατο παρελθόν του `70 στην Ελλάδα, ζητήματα `συγγραφής` της ιστορίας και διαμεσολαβημένης θέασης του επισκέπτη μουσείων. Δηλαδή εξετάζει ζητήματα που εμπίπτουν στο ευρύτερο πολιτισμικό πεδίο που διδάσκεται στα θεωρητικά μαθήματα του Α` εξαμήνου κάθε κύκλου σπουδών και δεν μπορεί παρά να απασχολούν τον μουσειολόγο πολύ πριν αρχίσει καν να σκέφτεται τον οποιοδήποτε μουσειολογικό σχεδιασμό νοημάτων.
Ωστόσο παράλληλα, εισάγοντας και την ιστορική οπτική για την Ελλάδα πολύ πρόσφατων εικαστικών εκφράσεων, όπως το γκράφιτι, ο τόμος λειτουργεί και ως θεσμική παράμετρος (έκδοση) ενός θεσμικού πλαισίου (πανεπιστήμιο) που λαμβάνει θέση σχετικά με το τι συγκροτεί την τέχνη σήμερα. [...]
[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]