Ο εκφοβισμός και δη, όπως έχει επικρατήσει να αποκαλείται, ο σχολικός εκφοβισμός παρατηρείται ως φαινόμενο μεταξύ ανηλίκων με σύνηθες πεδίο εκδήλωσης το σχολείο και τείνει να να γίνει ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα των σημερινών παιδιών.

Τα παραδείγματα πυκνώνουν αν και συχνά σε αυτά προστίθενται, ίσως από υπερβολική πολιτική ορθότητα και περιπτώσεις όπου τα παιδιά απλώς έλυσαν μόνα τους τις διαφορές τους. Οι περιπτώσεις αυτές ωστόσο δεν πρέπει να συγχέονται με τα αληθινά περιστατικά βίας και εκφοβισμού. Ο εκφοβισμός αφορά την συναισθηματική, τη λεκτική, τη σωματική βία ή τη βία μέσω διαδικτύου που μπορεί να υποστεί κάποιος. Στην Ελλάδα, η Εταιρεία Ψυχοκοινωνικής Υγείας του Παιδιού και του Εφήβου έχει φροντίσει για την έκδοση μιας σειράς βιβλίων που προσεγγίζουν το φαινόμενο με τρόπο απλό και στοχευμένο κάνοντας σαφές πως όλοι οι τρόποι συνύπαρξης και διαπραγμάτευσης μπορούν να είναι αποδεκτοί εκτός από τη βία. Πρόκειται για βιβλία που δεν πρέπει να λείπουν από καμία (τουλάχιστον σχολική) βιβλιοθήκη.

Τα βιβλία της ΕΨΥΠΕ δεν είναι χρηστικά εγχειρίδια με οδηγίες χρήσεως (αν και δεν λείπουν και οι πρακτικές πληροφορίες) αλλά αφηγήσεις ιστοριών από τη σκοτεινή πλευρά του εκφοβισμού και της βίας οι οποίες ανοίγουν ένα παράθυρο προς την αλλαγή νοοτροπίας και κατάργησης στερεοτύπων. Μίλα, μη φοβάσαι: η προτροπή αυτή αποτελεί τον πυρήνα των ιστοριών καθώς το πρώτο μέτρο για την αντιμετώπιση και τελικά καταπολέμηση του εκφοβισμού είναι η καταπολέμηση της σιωπής, η συνειδητοποίηση πως τα παιδιά έχουν δικαίωμα να μιλούν γι' αυτό που τους συμβαίνει χωρίς να φοβούνται πως θα υπάρξουν συνέπειες. Οι ιστορίες εντοπίζουν και αναδεικνύουν το φαινόμενο μέσα από καθημερινά περιστατικά που ενδεχομένως θα μπορούσαν να υποτιμηθούν.

Στην ίδια κατεύθυνση είναι και το βιβλίο "Μου έκλεψαν το όνομά μου".

Η αφήγηση βασίζεται στη δύναμη των εικόνων και στον πυκνό λόγo. Ένα θέμα που αφορά ειδικότερα τα λίγο μεγαλύτερα παιδιά του γυμνασίου, η κοινωνικοποίηση των οποίων περνά από την οδό της ηλεκτρονικής επικοινωνίας.

Σε ποιες ηλικίες απευθύνονται: Τα βιβλία της «Εταιρείας Ψυχοκοινωνικής Υγείας του Παιδιού και του Εφήβου» απευθύνονται κατά κύριο λόγο σε παιδιά του δημοτικού σχολείου αλλά και του γυμνασίου. Γιατί θα τα αγαπήσουν τα παιδιά: Τα παιδιά θα βρουν στα βιβλία έναν συνομιλητή για καταστάσεις που τις έχουν βιώσει είτε ως θύματα είτε ως θύτες είτε ως απλοί παρατηρητές, μια ιδιότητα που απέχει πολύ λίγο από τις δύο πρώτες.

Γιια ποιο λόγο να τα προτιμήσουν οι γονείς: Πέρα από την προφανή χρήση τους, ως εργαλεία κατανόησης και αντιμετώπισης του εκφοβισμού, οι γονείς να προτιμήσουν τα βιβλία της ΕΨΥΠΕ διότι θα βοηθήσουν και τους ίδιους να κατανοήσουν το θέμα της βίας. Ορισμένοι ενδεχομένως, θα αναγνωρίσουν (ίσως με κατάπληξη, ίσως με οδύνη) και δικές τους αρνητικές συμπεριφορές που μπορεί να ωθούν το παιδί τους προς τη μια ή την άλλη κατεύθυνση.

ΠΗΓΗ: "Μιλάμε, δεν φοβόμαστε", Bookpress.gr, Ελένη Κορόβηλα, 14/1/2014