Τα κείμενα αυτού του τόμου αναζητούν το άνοιγμα του Μεσσιανικού στον ορίζοντα της Ιστορίας. Το Μεσσιανικό εδώ ανιχνεύεται πέρα από μυστικισμούς. Συμπίπτει, όπως και στον Β. Μπένγιαμιν, με την επαναστατική ρήξη της συνέχειας της Ιστορίας, που μέχρι τώρα δεν έχει πάψει να είναι η ιστορία της διάβασης μέσα στην κοιλάδα των δακρύων. Το Μεσσιανικό χωρίς μεταφυσική, `το Άλφα και το Ωμέγα χωρίς άλφα και χωρίς ωμέγα`, είναι η προσδοκία του Απροσδόκητου, το ασίγαστο αίτημα μιας πέρα από κάθε νόμο και δίκαιο Δικαιοσύνης επί γης. Δεν πρόκειται για θολή συναισθηματική διάθεση ή αόριστη αφαίρεση. Η ιστορική του ύλη δια-μορφώνεται μέσα από την αλληλεπίδραση των ανθρώπων και του κόσμου του.
Οι ΜΟΡΦΕΣ ΤΟΥ ΜΕΣΣΙΑΝΙΚΟΥ το παρακολουθούν σ` αυτή τη διαδρομή, από τη γένεσή του στη βιβλική παράδοση και το δράμα του εβραϊκού λαού στην παραπέρα Μορφο-ποίησή του μέσα στην Ιστορία, με άξονα τη διαλεκτική του Ελληνικού και του Εβραϊκού - που έσχατος καρπός της είναι ο ίδιος ο μαρξισμός - και μέχρι τις επικές και τραγικές κορυφώσεις του αιώνα που δύει, την Οκτωβριανή Επανάσταση και το Άουσβιτς. Η Μορφο-ποίηση του Μεσσιανικού είναι η Μορφο-γένεση της απελευθέρωσης, της καθολικής χειραφέτησης του ανθρώπου, της τελικής μεταμόρφωσης των πάντων. Στα κομβικά της σημεία αναδεικνύει τους Ποιητές της, ποιητές του λόγου, της σκέψης, της επαναστατικής δράσης.
Για τους Ποιητές των Μορφών του Μεσσιανικού μιλούν τα δοκίμια αυτού του βιβλίου. Για τον ΜΠΕΝΓΙΑΜΙΝ και τον` Άγγελο της Ιστορίας, τον ΜΠΛΟΧ και την Ουτοπία, τον ΤΡΟΤΣΚΥ και τη Διαρκή Επανάσταση. Για το μεγάλο ΠΑΟΥΛ ΤΣΕΛΑΝ και τον Κανένα αλλά και για τον ταπεινό Γιαννιώτη ποιητή ΓΙΩΣΕΦ ΕΛΙΓΙΑ και τον ακόμα ταπεινότερο φίλο του Καραγκιόζη και στοχαστή της τέχνης ΤΖΟΥΛΙΟ ΚΑΙΜΗ.
Για τον ΜΠΑΡΟΥΧ ΣΠΙΝΟΖΑ και τη λάμψη της Δόξας του Amor intellectualis Dei. Για τον ΑΝΔΡΕΑ ΕΜΠΕΙΡΙΚΟ και το Μέγα Φως το Άκτιστον επί του ουρανίου στερεώματος αλλά και επί του καταστρώματος του πανανθρώπινου `Μεγάλου Ανατολικού`, που μας μεταφέρει, πλέοντας νυχθημερόν στον ωκεανό της προσδοκίας, προς το Απροσδόκητο, τον αδάμαντα Κο-ι-νόρ, το Μεσσιανικό.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]