Ένας εξωγήινος, ο Βουρ, έρχεται στον πλανήτη Γη για να δει πώς ζούνε οι γήινοι. Και να τι βλέπει: Έναν κύριο μέσα σ` ένα εστιατόριο να τρώει ψητές κότες, τη μια μετά την άλλη. Του κάνει παρέα μια μύγα καθισμένη σ` ένα ψίχουλο. Μια μύγα που όλα τα βλέπει· ένα παιδί σε μια ακροθαλασσιά. Όλοι γύρω του κάνουν πολλές ηλιοθεραπείες, μα εκείνο πετάει σιωπηλό κοχύλια στη θάλασσα. Τα βλέπει να βυθίζονται και λάμπει απ` τη χαρά του· ένα γέρο περιπτερά μέσα σ` ένα γέρικο περίπτερο. Μόλις βλέπει το Βουρ, του χαμογελά και τον κερνά μια γέρικη καραμέλα· μια ταξιθέτρια σ` ένα σινεμά, στην τελευταία προβολή. Έχει γείρει κουρασμένη σ` ένα κάθισμα, και κρατά στην αγκαλιά της ένα σβηστό φακό· ένα μικρό μαθητή στο τελευταίο θρανίο της τάξης, την ώρα της ζωγραφικής. Όλοι οι άλλοι ζωγραφίζουν αγωνιστικά αυτοκίνητα και πυροσβέστες, μα αυτός ζωγραφίζει τα πιο ζουμερά μπιφτέκια του κόσμου· έναν οδηγό αστικού λεωφορείου. Βαριέται πολύ γιατί κάνει την ίδια διαδρομή 20 χρόνια τώρα. Ώσπου πατάει φρένο μπρος σε ένα ολοκαίνουριο αναψυκτήριο και διαλέγει την πιο παγωμένη λεμονάδα του σύμπαντος· Μια μητέρα που διηγείται ένα παραμύθι στο παιδί της. Ένα παραμύθι που μιλάει για το Βουρ. Μόλις τελειώνει το παραμύθι, το παιδί κοιτάζει το Βουρ και του σκάει το πιο χορταστικό χαμόγελο που υπάρχει στον Πλανήτη Γη· επτά ιστορίες για τις αλλόκοτες ζωές των ανθρώπων, μέσα από το βλέμμα ενός εξωγήινου. Επτά ιστορίες που ζυγίζουν, όλες μαζί, μισό κιλό. Μισό κιλό πλανήτη.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]