Κάθε παιδί πάνω στη γη έχει δικαίωμα να έχει τη δική του οικογένεια και η υιοθεσία είναι το μέσο για να του την εξασφαλίσουμε, όταν για διάφορους λόγους τη στερείται. Αυτή η μορφή παιδικής προστασίας είναι πολύπλοκη, αποτελείται από ένα σύστημα διαπροσωπικών, οικογενειακών, κοινωνικών σχέσεων μεταξύ των εμπλεκομένων μερών (παιδιά, θετοί γονείς, βιολογικό περιβάλλον) και θα πρέπει να υποστηρίζεται από ομάδα ειδικών επιστημόνων, που έχουν γνώσεις και τεχνικές αντιμετώπισης. Η υιοθεσία προκαλεί δυνατά συναισθήματα και αφορά πολλούς ανθρώπους στον κόσμο. (. . .) Η υιοθεσία δεν είναι ένα γεγονός το οποίο πρέπει να κρατιέται μυστικό, κάνοντάς μας να νιώθουμε ντροπή, λύπη ή φόβο. Είναι ένα γεγονός με πολλές σημασίες για το παιδί και τον γονιό, τις οποίες πρέπει να παρατηρούμε και να μοιραζόμαστε, να διευκρινίζουμε ή να συμμετέχουμε σ’ αυτές, σημασίες που όχι μόνο μας συγκινούν, αλλά και μας αλλάζουν και στις οποίες οφείλουμε, εν τέλει ευγνωμοσύνη.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]