Οι αρχαίοι Έλληνες -με την έμφυτη ευσέβεια και την πλούσια φαντασία που διέθεταν- έπλασαν πολλούς θεούς και θεότητες, για να καλύπτουν όλες τις ανάγκες της καθημερινής τους ζωής. Έτσι, εκτός από τους δώδεκα θεούς του Ολύμπου, δημιούργησαν με τη φαντασία τους και πολλούς μικρότερους, προσωποποιώντας όλες σχεδόν τις φυσικές δυνάμεις: τον θεό Ήλιο, τη θεά Νύχτα, τη φωτιά, τους σεισμούς, τους τυφώνες, την αυγή, τα αστέρια, τη θάλασσα (με τον Νηρέα και τις κόρες του Νηρηίδες), τα δάση με τις Νύμφες τους, τους ανέμους με τον Αίολο, τις καλές τέχνες με τις Μούσες, τις Τρεις Μοίρες, τις Τρεις Χάριτες, τον τραγοπόδαρο θεό των δασών Πάνα, τις Ερινύες (που προσωποποιούσαν τις τύψεις) και τόσες άλλες θεότητες, που
προστάτευαν τη φύση και το περιβάλλον του ανθρώπου και τον ενίσχυαν σε ώρες κινδύνου. Παράλληλα, οι αρχαίοι Έλληνες έπλαθαν ή μεγαλοποιούσαν διάφορα γεγονότα και παρουσίαζαν ήρωες ή κακούς ανθρώπους, για να τους έχουν ως υποδείγματα για μίμηση (τους πρώτους) ή ως παραδείγματα για αποφυγή (τους δεύτερους). Έτσι δημιουργήθηκαν οι ωραίες μυθολογικές ιστορίες για την περιέργεια της Πανδώρας, για την απερισκεψία του Φαέθοντα, για την προσφορά της φωτιάς στους ανθρώπους από τον Προμηθέα, για τα ηρωικά κατορθώματα του Βελλεροφόντη, ή για τις παραδειγματικές τιμωρίες κακών ανθρώπων από το Δία (όπως του Τάνταλου και του Σίσυφου) και τόσα άλλα, που συναρπάζουν και μαγεύουν τον αναγνώστη, εισάγοντας τον στον μαγικό κόσμο της Ελληνικής Μυθολογίας.

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]