Αν η Κωνσταντινούπολη ήταν η καρδιά της Αυτοκρατορίας, η Μικρά Ασία ήταν οι πνεύμονές της. Όσο η Μικρά Ασία αποτελούσε αναπόσπαστο τμήμα της αυτοκρατορίας, το Βυζάντιο παρότι έχασε πολλές σημαντικές επαρχίες (Παλαιστίνη, Συρία, Αίγυπτος, Ιταλία, Βόρεια Βαλκανική) παρέμενε ισχυρότατο και δεν έπαυε να ευημερεί. Ήταν πάντα μια παγκόσμια δύναμη. Όταν όμως έπαψε να ελέγχει τη Μικρά Ασία, ξέπεσε σε ένα ανίσχυρο βαλκανικό βασίλειο που ανταγωνιζόταν Βουλγάρους και Σέρβους και δεν είχε τη δύναμη να απαντήσει στις προσβολές των νεότευκτων βασιλείων των εκπολιτισμένων βαρβάρων της Δύσης. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]