Στον κυρίως Πόντο ζούσαν ετερόκλητοι λαοί που ενώθηκαν αναγνωρίζοντας το Μιθριδάτη ως βασιλιά τους. Η βάση του κυρίως Πόντου ήταν οι ελληνικές αποικίες που υπήρχαν από τον 8ο π.Χ. αιώνα. Αυτές οι αποικίες έμειναν σε όλη την ιστορική πορεία τους αυτόνομες και κλεισμένες στον εαυτό τους. Στα χρόνια του Μιθριδάτη και μέσα στα πλαίσια του κράτους του οι ελληνικές πόλεις τείνουν προς μία εθνότητα που επεκτείνεται και στους άλλους λαούς. Οι Έλληνες, που στελεχώνουν το μεγάλο μέρος του κρατικού μηχανισμού στο κράτος του Μιθριδάτη, δεν είναι πια περιορισμένοι στις πόλεις, όπως παλιότερα, αλλά κινούνται στον ευρύτερο χώρο. Ο χώρος εξελληνίζεται, για να γίνει ο κυρίως Πόντος η δυναμικότερη εστία του Ελληνιστικού Κόσμου. Στα σαράντα χρόνια της βασιλείας του Μιθριδάτη γίνεται η πιο μεγάλη εξάπλωση του ποντιακού ελληνισμού. Η δύναμή του απλώθηκε και στην Καππαδοκία και στη Φρυγία. Ο Πόντος απέκτησε ενότητα αφομοιώνοντας όλα τα ετερόκλητα στοιχεία στον ελληνισμό.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]