Μια καλοκαιρινή βραδιά, ένα αγόρι που το λέγανε Τζοβάννι, παρέα με τον καλό του φίλο, μπαίνουν στο τρένο που τρέχει πλάι στην όχθη του γαλαξία. Το τρένο τρέχει σ ` ένα διάφανο κόσμο, κατάσπαρτο αστέρια. Τα θαυμαστά τοπία διαδέχονται το ένα το άλλο. Διάφοροι ταξιδιώτες επιβιβάζονται και αποβιβάζονται. Παρόλο που ο Τζοβάννι σκέφτεται συνέχεια τον επιστήθιο φίλο του, εκείνος, για κάποιον ανεξήγητο λόγο, δεν ανταποκρίνεται στα αισθήματά του. Και παρόλο που λένε «Μαζί να πάμε έως τα πέρατα του κόσμου», ο χωρισμός τους είναι αναπόφευκτος: ο Τζοβάννι ήταν απλώς συνοδοιπόρος του φίλου του, που πέθανε καθ` οδόν για τον παράδεισο. Και ο ίδιος πρέπει να γυρίσει μόνος του στη γη. Αυτή η φανταστική ιστορία δεν διαβάζεται μια κι έξω. Ο αναγνώστης της θα επανέλθει ξανά και ξανά. Γιατί στην εκ πρώτης όψεως απλοϊκή αφήγηση, ο συγγραφέας έχει ενσωματώσει πλήθος θεμάτων υψίστης σημασίας. Ειλικρινά, υπάρχει άνθρωπος που μένει ασυγκίνητος μπροστά σε μια ιστορία αναζήτησης της «αληθινής ευτυχίας»; Γιατί ο Τζοβάννι είναι εγώ, είναι εσείς. Ικεζάουα Νατσούκι.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]