Το σώμα έχει την ιστορία του. Μια ιστορία που εγγράφεται στο χρόνο, που μετεξελίσσεται στις κοινωνίες, στους πολιτισμούς. Άμεσα συνυφασμένη με ιδέες, θεσμούς, πρακτικές, νοοτροπίες και ταυτότητες. Η ιστορία του σώματος στον Μεσαίωνα συνιστά ένα ουσιώδες κομμάτι της Ιστορίας έτσι όπως τη σκιαγραφούν στο βιβλίο αυτό ο Ζακ Λε Γκοφ και ο Νικολά Τρουόνγκ. (. . .) Όμορφο και γι’ αυτό φθαρτό, εκλεκτό και επομένως απόβλητο το σώμα στον Μεσαίωνα καθίσταται ο μικρόκοσμος μιας ολόκληρης κοινωνίας. Γίνεται σύμβολο και σήμα συνοχής ή σύγκρουσης, τάξης ή αταξίας, καθίσταται μια μοναδική πηγή εντάσεων, κάποιες από τις οποίες επανεμφανίζονται στην εποχή μας.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]