Ο κόσμος τον είπε Ηγέτη. Εκείνος ήταν απλώς και μόνο ο τραγουδιστής της όμορφης μπαλάντας της ζωής του, μιας ζωής που θα μπορούσε να είναι η δική μου και η δική σου. Οι έρωτες και τα πάθη του, οι αγώνες και οι κατακτήσεις του, η λάμψη και οι διακρίσεις, το γέλιο και τα δάκρυα, τα λάθη και ο πόνος του είναι όλα δικά του, μαζί και τα δικά μας. Γιατί ο Ηγέτης είναι εγώ κι εσύ κι ο διπλανός. Είναι ο ξένος που γνωρίσαμε και ο φίλος που ποτέ δεν συναντήσαμε. Η επιστροφή του στον τόπο που τον γέννησε είναι τελικά και δική μας επιστροφή. Στην πορεία μάς περιμένει ένας χρυσός θυμωμένος δράκος, ένα μπουκέτο κόκκινες τουλίπες, ένα σακάκι ξεχασμένο πάνω σε ένα έδρανο. Μας περιμένει ο έρωτας και το πάθος για δύο γυναίκες. Μας περιμένει ένα στεφάνι γιασεμιά κι ένα περίστροφο. Και στο τέλος του δικού του δρόμου μάς περιμένει η Νέμεσις της δικής του, μαζί και της δικής μας ζωής.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]