Το λαμπρότερο από τα έργα του R. G. Collingwood είναι χωρίς αμφιβολία αυτή η Αυτοβιογραφία. Δεν τον παρουσιάζει μόνο στο απόγειο των φιλοσοφικών του αντιλήψεων, τις οποίες μπορεί να εκφράζει με ασύγκριτη καθαρότητα, αλλά επίσης και ως γνήσιο τέκνο της Αγγλίας, δηλαδή ως μεγάλο χιουμορίστα, άξιο απόγονο του Swift και του Sterne. Το ταξίδι της ζωής του δεν τον οδηγεί βέβαια όπως τον Γκιούλιβερ σε γίγαντες και σε νάνους, στο είδωλο των οποίων παραμορφώνονται τα ανθρώπινα πράγματα με κωμικό και τραγικό τρόπο - εξάλλου δεν ήταν παρά καθηγητής φιλοσοφίας. Αν όμως ποτέ κατάφερε ένας ακαδημαϊκός δάσκαλος φιλοσοφίας να μιλήσει για φιλοσοφικά θέματα και για τη ζωή του σαν να ήταν μια αληθινή περιπέτεια με γίγαντες και νάνους, αν ποτέ κατάφερε ένας καθηγητής να συγχωνεύσει το αστείο, τη σάτιρα και τα βαθιά νοήματα με σκοπό να διδάξει αφανώς και να διδάξει το σκέπτεσθαι, τότε αυτός ήταν ο R. G. Collingwood, ο οποίος σύντομα ίσως θα συγκαταλέγεται στους κλασικούς της αγγλικής πρόζας όπως ο συνταγματάρχης Lawrence και ο Winston Churchill. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]