Ο σημερινός επισκέπτης αυτής της πόλης (. . .) δεν θα δει πουθενά αλάνες και παιδιά να παίζουν σαν άλλοτε. Δεν θα δει κορίτσια να κάνουν σχοινάκι και να παίζουν το τόπι, το ρολόι και το τσιλίκι, μπεζακάμα, κουτσ-κουτσ, και «παιδιά», όπως λέγονταν τ` αγόρια, να παίζουν αρμάδες, και κότσια, κρυφτό και κυνηγητό· τώρα οι παιδιές γίνονται στην κεντρική πλατεία με μπάλλες και ποδήλατα. Πολύ περισσότερο δεν θα δει παιδιά αφότου επιχωματώθηκαν οι αμπολιές να τσαλαβουτούν στις ακροθαλασσιές ψάχνοντας για κοχύλια, αχηβάδες και καβούρια ή μ` ένα αυτοσχέδιο καμάκι από πηρούνι ισιωμένο στις γραμμές του τραίνου να κυνηγάνε τα ψάρια στις καμάρες της Περιμετρικής. (. . .)

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]