`Παιδί με τ` ασυννέφιαστο, τ` αθώο μέτωπό σου,
που με κοιτάς μ` ανήσυχα κι ονειροπόλα μάτια,
αν τώρα άλλαζαν οι καιροί κι έφυγα απ` το πλευρό σου,
αν της ζωής μας χώρισαν κάπου τα μονοπάτια,
ένα πλατύ χαμόγελο πάντα θα χαιρετάει
το παραμύθι τ` όμορφο που πάλι ξεκινάει`.
Με τους στίχους αυτούς αρχίσει το `Μες στον Καθρέφτη` και `Τι βρήκε η Αλίκη εκεί`, που είναι η συνέχεια της `Αλίκης στη Χώρα των Θαυμάτων`.
Το βιβλίο αυτό, όπως και ο πρώτος τόμος της Αλίκης, είναι η τέλεια δημιουργία ενός λογικοτραφούς και μαθηματικού μυαλού, προσαρμοσμένη στην άδολη και αγνή απόλαυση της παιδικής ψυχής, και αποσπάστηκε τυχαία, θα έλεγε κανείς, από το δημιουργό της. Στην `Αλίκη` ο Λιούις Κάρολ χρησιμοποιεί σε όλο τους το εύρος τις ειδικές του γνώσεις, ξεπερνά τις οποιεσδήποτε αδυναμίες του και δημιουργεί κάτι το μοναδικό, ένα θρίαμβο της τέχνης και του λόγου, και ίσως το δημοφιλέστερο παιδικό βιβλίο στον κόσμο.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]