Το 30ο,1 πρόβλημα, που εδώ τιτλοφορείται μελαγχολία και ιδιοφυΐα, είναι ένα σύντομο κείμενο των απαρχών μιας ιατροφιλοσοφικής γραμματείας που ανιχνεύει τις σχέσεις φυσιολογίας και δημιουργικότητας. Δεν ξέρουμε με βεβαιότητα ούτε το συγγραφέα ούτε την εποχή που γράφτηκε, αλλά ο Σενέκας, ο Πλούταρχος και ο Κικέρων το αποδίδουν στον Αριστοτέλη. Και με αυτή την ιδέα τον διάβασαν και τον μελέτησαν γιατροί και φιλόσοφοι από τον Μεσαίωνα ως τον 19ο αιώνα.
Οι ιδιοφυείς προσωπικότητες εντοπίζονται όλες ανάμεσα στις καταθλιπτικές ιδιοσυγκρασίες, όταν ο άνθρωπος είναι μακριά από τους θεούς, οδηγείται σε υπερβολές, στην ακολασία, σε πρόσκαιρους ενθουσιασμούς. Όλοι οι δημιουργοί δεν είναι κατά βάθος μελαγχολικοί;

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]