(. . .) Το θέμα είναι μεγάλο και περίπλοκο. Η εξέταση της μελαγχολίας, εκτός από ιατρικές και νευροφυσιολογικές γνώσεις, απαιτεί μελέτη εννοιών όπως η ψυχή, το συνειδητό, το ασύνειδο, το όνειρο, η φαντασία, οι ενορμήσεις, ο λόγος, έννοιες που δεν έχουν πάψει να απασχολούν και να προκαλούν τους σοφούς, που μάταια προσπαθούν να λύσουν το γρίφο της ύπαρξης. Η παρούσα μελέτη φιλοδοξεί μόνο να συλλέξει και να περιγράψει τις αρχαιοελληνικές μαρτυρίες για το θέμα, ώστε να γίνει γνωστό τι σήμαινε η μελαγχολία για τους αρχαίους γιατρούς και φιλοσόφους, ποια συμπτώματά της είχαν εντοπισθεί, και ποιες ήταν οι προτεινόμενες θεραπείες. Επίσης, περιστασιακά και υπαινικτικά, καταδεικνύεται η συνέχεια των προβληματισμών που πυροδοτεί ο όρος μελαγχολία σήμερα.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]