Γεια...
Μότσαρτ! Είμαι σίγουρος ότι ακόμα κι αν δεν ξέρετε ούτε πότε ούτε πού γεννήθηκα ούτε πόσα μουσικά έργα συνέθεσα, θα έχετε ακούσει και προφέρει αυτό το διάσημο επίθετο σε αρκετές περιπτώσεις. Αν ρωτήσετε, θα σας πουν ότι είμαι ένας από τους μεγαλύτερους Ευρωπαίους συνθέτες όλων των εποχών. Από τα έξι μέχρι τα δέκα μου χρόνια έκανα το γύρο της Ευρώπης δίνοντας κοντσέρτα με την αδερφή μου Νάνερλ και καταπλήσσοντας όλο τον κόσμο με το ταλέντο που έδειχνα ήδη από τη νηπιακή μου ηλικία.
Ίσως να νομίζετε ότι επειδή υπήρξα ιδιοφυΐα η ζωή μου ήταν εύκολη, όμως δε συνέβη κάτι τέτοιο. Αντίθετα, πέρασα πολλές δυσκολίες και είχα εχθρούς. Κυκλοφορούν διάφορες θεωρίες για το θάνατό μου: λένε ότι τουλάχιστον τρία άτομα θα μπορούσαν να με είχαν δολοφονήσει! Κάποιοι λένε ότι η φλόγα που καίει πιο δυνατά διαρκεί λιγότερο. Το βέβαιο είναι ότι ταλαιπωρήθηκα από διάφορες αρρώστιες και δεν πρόλαβα καν να κλείσω τα τριάντα έξι μου χρόνια. Όμως την εποχή εκείνη ταξίδεψα σ` όλη την ευρωπαϊκή ήπειρο και έγραψα μουσική που σήμερα παίζουν όλες οι ορχήστρες του κόσμου. Σίγουρα δε θα ξέρετε κάποιον που να μην του αρέσει η Μικρή νυχτερινή μουσική ή η άρια της Βασίλισσας της Νύχτας από τον Μαγικό Αυλό... Και ξέρετε γιατί; Απλά επειδή δεν ήταν απλές παραγγελίες: τις μελωδίες αυτές τις έγραψα με την καρδιά μου και με το μυαλό μου. Ανέκαθεν το είχα μέσα μου ξεκάθαρο: η σύνθεση ήταν κάτι πολύ περισσότερο από δουλειά... ήταν ζωή!