Το ποίημα τελείωσε: Tίποτε δεν κινήθηκε, παγωμένος ο κόσμος. Σα συνέχεια, το ποίημα τελείωσε. Τα Βοδενά θα χαθούν κι εσύ δυστυχώς θα υπάρχεις. Οι φωτογραφίες σκίζονται και πετιούνται στο ποτάμι. Ταραχή και σιωπή και σιωπή πάλι. Μένει ο χαμένος καιρός στην ψυχή τώρα. Το ειδύλλιο με τις φωτεινές μέρες από το παρελθόν τέλος. Πάλι στο μέλλον, η μοναχική σου ύπαρξη και ο πόνος του κόσμου πάλι. Και φοβάσαι, φοβάσαι πολύ το ποίημα: Μέσα στις φλέβες σου ακίνητο αίμα.

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]