Λεονάρδο:
Τώρα το κάναμε το βήμα. Σώπα!
Από κοντά μας κυνηγούν και πρέπει
Μαζί μου να σε πάρω από `δω πέρα.

Νύφη:
Και με την βία πρέπει να το κάνεις!

Λεονάρδο:
Με βία; Ποιός από τους δύο κατέβηκε τα σκαλοπάτια πρώτος;

Νύφη:
Μα, τα κατέβηκα εγώ.

Λεονάρδο:
Ποιος έβαλε στο άλογο καινούργιο χαλινάρι;

Νύφη:
Αλήθεια λες. Εγώ, εγώ.

Λεονάρδο:
Και χέρια ποια, μου φόρεσαν εμένα τα σπιρούνια;

Νύφη:
Τούτα τα χέρια, που δικά σου είναι, αλλά που θα `θελαν πολύ, όταν σε βλέπουν, να σπάζουν τα γαλάζια τα κλωνάρια και το μουρμουρητό μέσα στις φλέβες σου. Σ` αγαπώ! Σ` αγαπώ! Αλλά φύγε! Κι αν μπορούσα να σε σκότωνα, θα σου `βαζα, για σάβανο, βιολέττες. Τι θλίψη, αχ! Πόση φωτιά στην κεφαλή μου ανεβαίνει!