`1. Η άποψη του κυρίου Wagner είναι η `κοινωνικοδικαϊκή άποψη` (σελ.2). Στο σημείο αυτό είναι εναρμονισμένος με τον Rodbertus, τον Lange και τον Schaffle` (σελ.2). Για τα `κύρια σημεία της θεμελίωσης` αναφέρεται στον Rodbertus και στον Schaffle. Ο κύριος Wagner λέει ακόμη και για την `πειρατεία` ως `μη νόμιμο` προορισμό σε ολόκληρους λαούς, ότι είναι τότε μόνον ληστεία, `εάν γίνει δεκτόν ότι υπάρχει ένα πραγματικό jus gentium` (σελ.18, υποσ.3).
Ψάχνει να βρει πριν απ` όλα τους `όρους του οικονομικού βίου του κοινωνικού συνόλου` και `ορίζει σύμφωνα με αυτούς τη σφαίρα της οικονομικής ελευθερίας του ατόμου` (σελ.2).
`Το ορμέμφυτον της ικανοποίησης των αναγκών` ...δεν δρα και δεν οφείλει να δρα ως μία καθαρή `φυσική δύναμη`, αλλά βρίσκεται, όπως κάθε ανθρώπινο ορμέμφυτο, υπό την καθοδήγηση του λόγου και της συνείδησης. Κάθε ενέργημα που προκύπτει από αυτό είναι συνεπώς ένα `υπεύθυνο` ενέργημα και υπόκειται πάντα σε μία `ηθική κρίση`, η οποία όμως είναι βέβαια (!) και η ίδια εκτεθειμένη στην `ιστορική μεταβολή`.
Υπό τον όρο `εργασία` (σελ.9, παρ.2) ο κύριος Wagner δεν διακρίνει μεταξύ του `συγκεκριμένου χαρακτήρα κάθε εργασίας` και του κοινού σ` όλα αυτά τα είδη εργασίας `ξοδέματος εργασιακής δύναμης (σελ.9,10).
`Ακόμη και η απλή διαχείριση της περιουσίας προς το σκοπό της απόκτησης προσόδου αναγκάζει σε δραστηριότητες, οι οποίες υπάγονται στην έννοια `εργασία`, και κατά τον ίδιο ακριβώς τρόπο και η χρησιμοποίηση του αποκτηθέντος εισοδήματος με σκοπό την ικανοποίηση αναγκών` (σελ.10, σημ.6). [...]`