Αν είναι μέγα αμάρτημα να αναζητούμε την ομορφιά έξω από την Εκκλησία, είναι επίσης μεγάλη πλάνη να αναζητούμε την ομορφιά της Εκκλησίας έξω από το Χριστό.
Η Εκκλησία είναι ωραία γιατί είναι η αγάπη του Θεού προς την ανθρωπότητα, η οποία αποκορυφώθηκε μ` ένα μοναδικό τρόπο, στο Σταυρό του Χριστού Του, ώστε η Εκκλησία να υπάρχει ως η ωραιωθείσα αγάπη εν τω Σταυρώ, και ο Σταυρός να προσκυνείται ως η `ωραιότης της Εκκλησίας`. Η Εκκλησία είναι εδώ ωραία ή ένδοξη, γιατί εδώ εν τω Σταυρώ, αναπλάθεται η αγιότητα· η ωραιότητα της αγιότητας, ταυτόσημη με την ωραιότητα της αγάπης.
Η Εκκλησία δεν έχει δική της ομορφιά· είναι η ομορφιά του Χριστού, στην εσταυρωμένη αγάπη Του, γιατί είναι αυτή η αγάπη, που σώζει τον άνθρωπο και στη μεγαλύτερη αμαρτία του, ή στην πλέον αποκρουστική ασχήμια του, που είναι η αθεΐα ή η ειδωλολατρία. Μόνον ο Χριστός, ο ωραίος Νυμφίος, αγάπησε μιαν άσχημη νύμφη, επειδή μόνος αυτός είναι ο Άγιος μέσα στην αισχρότητα των αμαρτιών της.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]