Σήμερα λέω, είμαστε πλάσματα ελλιπή, πλάσματα της στέρησης. Η αγάπη είναι στέρηση, λέω κάπου στο Ξύλινο Τείχος. Ο πόθος μας να βρούμε την τελειότητα σε αυτό που κάνουμε είναι στέρηση - ή, αλλιώς, ο πόνος για το ελλιπές πρόσωπό μας. Είμαι ένα πλάσμα που ζητώ να γνωριστώ με αυτό που μου στέρησαν. Αυτό που κάποτε λάμπει μέσα μου. Λάμπει σκοτεινό και απρόσιτο, σαν «νύχτα από τις άλλες μου ζωές»
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]