ΚΑΙ ΔΕΝ ΑΚΟΥΤΕ
Τον εραστή των φαντασμάτων
Α, ΤΙ ΝΥΚΤΑ ΗΤΑΝ ΕΚΕΙΝΗ
Και λέει, μόνο να πεθάνω ήθελα
Απόκοτη, όπως ταίριαζε
Ο τόπος έχει αλλάξει
Θα 'ρθουνε χρόνοι κοπετών
Πάντοτε νύχτα ταξιδεύουν
Αφού το φίλημα στις σκάλες
Για πάντα δεν είναι κανείς
Μικρό μου, μήτε απ' τα πουλιά
Έγιναν κρίματα και βάρυναν
Ξύπνα, φωνάζει
ΩΡΑΙΑ ΚΟΜΜΑΤΙΑ ΣΤΑΖΟΝΤΑΣ
Καλά που τελειώσαν όλα
ΑΛΛΟΣ ΥΠΝΟΣ ΔΕΝ ΕΓΙΝΗ
Αγαπημένος ο ύπνος
Καλύτερα απ' τα λίγα κι από τα στενά
Τόσο μοιραίος, ποτέ
Φέγγουν, τόσο ωραίοι και ωχροί
Τι σκοτεινή λαβωματιά
Το στόμα ηρεμεί, στα αίματα
Γιατί σιγούν, κι ούτε τους όρκους
Ας γέρνει όμως το κεφάλι
Όπως αλλού ανεμοζάλη από μακριά
Γιατί πολύ αγαπήθηκε
Τα βυσσινιά, τα κρεμεζιά
Στην αγκαλιά που απ' αγάπη
Κλεισμένη στο γυαλί θαμπώνεται
Μ' ΕΝΑ ΣΤΕΦΑΝΙ ΦΩΣ
Αλλά δε θέλει να λησμονηθεί
ΔΕ ΛΕΙΠΕΙ ΤΩΡΑ, ΠΑΡΕΞ ΝΑ ΧΑΛΑΣΕΙ
Να μη λύνονται ούτε να τελειώνουν ποτέ
Εδώ, στον τόπο της σφαγής
Που χαιρετούν, αλλά δε φεύγουν
Εκεί που χρόνια περιμένοντας
Τι ωφελεί, εν τέλει, να ιστορείς
Ας γίνει να 'ρθουν
Κι οπού κατέχει τέχνη ιερή
Φέγγε του
Και να σαλπάρουν με βουή
Στα πιο ρηχά, στ' απόνερα
Σημείωση
Περιεχόμενα