Μια ομάδα από χαριτωμένες και αξιοβίαστες κυρίες, λέει ο Αριστοφάνης, εξορμούν εν χορδαίς και οργάνοις (κυρίως «οργάνοις») να ακυρώσουν τον πόλεμο. Τα όπλα των κυριών, μόνιμοι και λαχταριστοί πειρατές, θα κατισχύσουν, ο πόλεμος θα κατατροπωθεί, οι κυρίες θα πιστέψουν την ουτοπία. Όχι όμως και ο Αριστοφάνης, ούτε ο τέταρτος των τραγικών Θουκυδίδης. Αυτοί «ξέρουν». Ο Σικελικός όλεθρος τραυμάτισε καίρια την ηγεμονίδα Αθήνα. Και παρά τη μερική ανάκαμψη, μια συνθήκη ειρήνης με τη Σπάρτη θα ήταν οδυνηρά επιθυμητή. Η συνθήκη δεν πραγματοποιήθηκε. Όμως ο οιστροφόρος κωμωδιογράφος θα γράψει ακόμη ένα ανυπέρβλητο έργο. Η Αθήνα θα ζήσει μερικά χρόνια ακόμη, ώς το 405 π.Χ.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]