Πρώτη και κύρια επιλογή μου για ένα νέο διδακτικό εγχειρίδιο για την αρχαϊκή λυρική ποίηση ήταν να διαμορφώσω ένα ενιαίο δοκιμιακό πλαίσιο, στο οποίο να μπορεί να ενταχθεί και να ερμηνευτεί με συνέπεια μια περιορισμένη ανθολόγηση της ποίησης αυτής (πρωτότυπα κείμενα και μετάφρασή τους). Αποσπασματικές φιλολογικές (stricto et lato sensu) ερμηνείες των λαμπρών και των ταπεινών αποσπασμάτων της λυρικής ποίησης που σώζονται έχει να παρουσιάσει η διεθνής βιβλιογραφία ουκ ολίγες. Συνολικές ερμηνείες ελάχιστες. Οσοδήποτε παρακινδυνευμένη όμως και να είναι, σε αρκετά σημεία της και κατανάγκην κάποτε, η σύνθεση της συνολικής εικόνας, πρέπει να αποτολμά κάθε γενιά για τον εαυτό της μια συνεκτίμηση των παλαιών και των νέων δεδομένων, διότι αλλιώς κινδυνεύει όλες αυτές οι μερικότητες σε τελευταία ανάλυση να μην ενδιαφέρουν κανέναν - ενώ υποθέτουμε, το ζητούμενο για το σχολείο τουλάχιστον (όπου αργά ή γρήγορα θα καταλήξει η δραστηριότητά μας), όταν διδάσκει την αρχαία γραμματεία είναι η ανάδειξη του παιδευτικού μηνύματος των αρχαίων. Αν οι αρχαίοι λυρικοί δεν είναι παιδεία, δεν μπορεί να ενδιαφέρουν κανένα.
[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]