Η σταδιοδρομία του Βικέλα (1835-1908) είναι δυνατόν να διακριθεί σε 3 κύριες φάσεις. Στην πρώτη κυριαρχεί η εμπορική του ιδιότητα. Πρόκειται για την περίοδο 1852 έως το 1876 κατά την οποία εργάζεται -πρώτα ως μαθητευόμενος μετά ως υπάλληλος και τελικά ως συνέταιρος- κοντά στους θείους του Λέοντα και Βασίλειο Μελά που επιδίδονται με επιτυχία σε εμπορικές επιχειρήσεις. Στα χρόνια αυτά βάζει τις βάσεις της οικονομικής τoυ ανεξαρτησίας που θα του δώσει την δυνατότητα να ικανοποιήσει την αγάπη του για τα γράμματα, η οποία είχε ήδη εκδηλωθεί με τη συγγραφή λίγων ποιημάτων και μελετών αλλά και επρόκειτο να αναπτυχθεί στη δεύτερη φάση της σταδιοδρομίας του στο Παρίσι από το 1878 έως το 1896, όταν η κυρίαρχη δραστηριότητά του ήταν εκείνη του λογοτέχνη και λογίου. Κατά την περίοδο αυτή έγραψε τα πιο σημαντικά του έργα και αναγνωρίστηκε ως πεζογράφος του οποίου το αφηγηματικό έργο, και ιδιαίτερα το μυθιστόρημα του «Λουκής Λάρας» (1879), έπαιξε σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση της πεζογραφίας μας.
Η τρίτη φάση της σταδιοδρομίας του αναπτύσσεται στην Αθήνα, αρχίζοντας το 1896 και τελειώνοντας με το θάνατό του το 1908...
Το μυθιστόρημα του Βικέλα «Λουκής Λάρας» θεωρήθηκε από την κριτική ως το έργο που εισήγαγε μια αντιηρωική σκοπιά που αποτέλεσε ευνοϊκή συνθήκη και προϋπόθεση για τον ελληνικό αφηγηματικό ρεαλισμό. Το γεγονός αυτό μάς υποχρεώνει να σταθούμε στις σχέσεις του νεοελληνικού μυθιστορήματος με τον ρεαλισμό αλλά και με τον Διαφωτισμό που με τις ιδεολογικές προδιαγραφές του προσανατόλισε το νεοελληνικό μυθιστόρημα προς τον ρεαλισμό.

[Απόσπασμα από το κείμενο της εισαγωγής της έκδοσης]