Ο άνθρωπος και τα ζώα. Με όποια σειρά κι αν πατήσουν στη γη, αναπνεύσουν τον αέρα και κοιτάξουν τον ουρανό είναι -απ` την αρχή μέχρι το τέλος της ζωής- παιδιά του ίδιου θεού· γεννήματα της ίδιας φύσης, που της ανήκουν και τους ανήκει. Αλλά ο άνθρωπος έχει βασικά ένστικτα επιβολής και κυριαρχικές τάσεις που τις ασκεί ανελλιπώς· και συχνά τις δοκιμάζει, επώδυνα και βασανιστικά, πάνω σε πλάσματα που τον περιβάλλουν. Σ` αυτά, τότε, δεν μένει παρά να ζητούν σιωπηρά το αυτονόητο δικαίωμά τους να υπάρξουν στον κόσμο, στον τόπο και στον χρόνο τους: ανήμπορα όντα και ανυπεράσπιστα τις περισσότερες φορές μπροστά στη δύναμη του επικυρίαρχου της φύσης... Τα σώζει τότε -γιατί μπορεί να τα σώσει αν το επιδιώξει- πάλι ο άνθρωπος· η ευαισθησία του, η αντίστασή του στο κακό, η θέλησή του να μην καταστρέψει τη ζωή την ίδια.
Τον άνθρωπο και τα ζώα, τα ένστικτα και τις πράξεις τους, τις χάρες και τη συναισθηματικότητά τους μας τα μεταφέρει έντονα, ζωντανά και απολαυστικά η λογοτεχνία: ως ανάγνωσμα, ως διεγερτική τέχνη, ως ερμηνεία και στάσεις ζωής. Μπορείτε όλ` αυτά να τ` αφουγκραστείτε και να τα νιώσετε μέσα στα κείμενα ξεχωριστών Ελλήνων δημιουργών που συμπεριλαμβάνει το φετινό Λογοτεχνικό Ημερολόγιο.