Και αυτό το βιβλίο, τέταρτο στη σειρά, εντάσσεται στα πλαίσια που είναι τοποθετημένα και τα άλλα τρία, τα οποία έχουν εκδοθεί ως τώρα με έργα του αγίου Γρηγορίου Νύσσης. Όπως εκείνα έτσι και τούτο έχουν μερικά κοινά σημεία αφόρμησης και αναφοράς. Ένα τέτοιο σημείο είναι το κίνητρο της αγάπης προς τον αδελφόν υπέρ ου Χριστός απέθανε (Ρωμ. 14, 15), συνταιριασμένο με τη συνείδηση του θεολογικού χρέους και της ποιμαντικής ευθύνης. Και ένα δεύτερο είναι η πρόθεση να δοθεί η ευκαιρία στον σύγχρονο άνθρωπο, που σκέπτεται και προβληματίζεται εξαιτίας των ποικίλων ανακατατάξεων, οι οποίες σημαδεύουν την εποχή μας και απειλούν να τον αποπροσανατολίσουν, για να ξαναβρεί τις χαμένες του ρίζες. Να γνωρίσει σωστά τον κόσμο και τον εαυτό του. Να τραφεί με την παράδοση, που έθρεψε γενιές ολόκληρες. Να βρει τον Πλάστη του. Να μιλήσει στον Πατέρα του. Να προσευχηθεί. [...]

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]