Ένα στοιχείο που χαρακτηρίζει τις δυο πρώτες συλλογές του Εγγονόπουλου είναι η αφηγηματικότητά τους. Κεντρικά θέματα της ρομαντικής μυθολογίας, όπως: σύγκρουση του ποιητή με την κοινωνία, ανεκπλήρωτος πόθος, μοναξιά της ποίησης, επανέρχονται επίμονα και δοκιμάζονται σε ποικίλους συνδυασμούς. Εξετάζοντας αφενός τις αφηγηματικές δομές των κειμένων και αφετέρου τις μεταξύ τους συνάφειες, διακρίνουμε έναν ποιητικό λόγο που διερευνά τις δυνατότητές του και ανακαλύπτει τα όριά του. Ο ποιητής, δημιουργώντας και ακολουθώντας την ιδιαίτερη μοίρα του, προσπαθεί να επικοινωνήσει με τον γύρω του κόσμο και βιώνει την εξορία του, αντιπαραθέτοντας διαρκώς την `υπερρεαλιστική φωνή` του σε έναν λόγο εξουσίας, σιωπής και θανάτου.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]