Μια πρωτοποριακή μελέτη για την επίδραση του λιμού που ξέσπασε στην Ελλάδα, στη διάρκεια της Κατοχής από τις γερμανικές, ιταλικές και βουλγαρικές δυνάμεις, το 1941 και το 1942. Η Βιολέττα Χιονίδου εξετάζει την πορεία αυτής της διατροφικής κρίσης και τα πολιτικά ζητήματα γύρω από αυτή, εστιάζοντας στη δημογραφία του λιμού και στην αποτελεσματικότητα των επιχειρήσεων βοήθειας. Η διεπιστημονική προσέγγισή της, συνδυάζοντας δημογραφικές, ιστορικές και ανθρωπολογικές μεθόδους, προσφέρει μια συνολική εκτίμηση του λιμού. Αυτό το βιβλίο είναι το πρώτο που ερευνά τα αρχεία του Διεθνούς Κομιτάτου του Ερυθρού Σταυρού που σχετίζονται με το λιμό, και αποτελεί καθοριστική συμβολή στη βαθύτερη κατανόηση της πολιτικής και της πρακτικής των επιχειρήσεων αρωγής. Η Βιολέττα Χιονίδου υποστηρίζει ότι η τροφή χρησιμοποιήθηκε ως όργανο προπαγάνδας από όλες σχεδόν τις εμπλεκόμενες πλευρές, συμπεριλαμβανομένων της βρετανικής και της ελληνικής κυβέρνησης, καθώς και των δυνάμεων Κατοχής. Μια σημαντική μελέτη, η οποία αποτελεί επίσης μείζονα συμβολή στις τρέχουσες συζητήσεις σχετικά με τη θνησιμότητα και τις αιτίες της στη διάρκεια των λιμών.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]