Η λογοκρισία και η συστηματική και αντιπαθητική καλλιέργεια της περιττής ελευθερίας είναι πράγματα ύποπτα και αποκρουστικά. Και ο πιο ασήμαντος άνθρωπος καταλαβαίνει πως δεν έχουν καμιά σχέση με το αγνό και φρικτό μυστήριο της ζωής. Αν την πάρουμε, παρά τα τόσα βάσανά της, σαν ένα δώρο θεϊκό.

Δεν με φοβίζει η ελευθερία ή η τολμηρότης ή ο πειραματισμός, με τρομάζει η αναισθησία και αυτού του είδους η contection και η τυποποίηση ενός πράγματος, που έπρεπε να είχε κρατήσει την αιχμηρότητα της διαλεκτικής. Πριν από τον πόλεμο, πολλοί νοστάλγησαν τη βαρβαρότητα, σχεδόν σαν μέσο σωτηρίας του πολιτισμού. Η βαρβαρότητα αυτή δεν είναι πια ένα μέσον ελεγχόμενο, είναι κάτι που έχει ξεφύγει από τον έλεγχό μας. Και το χειρότερο, είναι κάτι που συνδυάζεται με τη ρουτινιέρικη ραθυμία του αστικού κόσμου. Δεν ζητώ από την τέχνη της εποχής μας κάτι διαφορετικό απ` αυτό που ζήτησαν σε κάθε εποχή οι άνθρωποι από την τέχνη. Τα μεγάλα προβλήματα όμως, ή μάλλον οι απαραίτητες ανάγκες του ανθρώπου για να επιζήσει, δεν μπορούν να εξυπηρετηθούν από την κατάργηση του πινέλου ή της λαδομπογιάς ή με τη μίνι-φούστα.

Το πρόβλημα σήμερα δεν είναι πώς θα αποκτήσει κάθε άνθρωπος ένα αυτοκίνητο, αλλά πώς θα κυκλοφορούν τόσα πολλά αυτοκίνητα. Το πρόβλημα δεν είναι ποια σχολή τέχνης θα επικρατήσει δυναμικά ή με κόλπα, αλλά πώς η οποιαδήποτε σχολή που διαλέγει ένα άτομο ή μια ομάδα, μικρή ή μεγάλη, θα φέρει όσο το δυνατόν καλύτερα το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα που ζητάμε από την τέχνη.

Τσαρούχης