Πέντε. Φωνές, σώματα, στόματα. Μιλούν. Πέντε φορές αρχίζουν και πέντε φορές τελειώνουν, καί κάθε φορά είναι ή πρώτη, και κάθε φορά είναι ή τελευταία. Αρχίζουν για να μιλήσουν, καί τελειώνουν για να μην ξαναμιλήσουν. Στό ενδιάμεσο μιλούν σαν να τους έχει δοθεί για τελευταία φορά ό λόγος. Ή κάθε λέξη λέγεται με τρόπο τελεσίδικο, σαν να δίνεται για να μην ξαναδοθεί στον ομιλούντα· σαν ό ομιλών να γνωρίζει, καί γνωρίζει, ότι, με κάθε λέξη πού προφέρει, τελειώνει βαθμηδόν ή δυνατότητά του να μιλήσει· γι` αυτό και κάθε λέξη λέγεται ως τελειωτική. Κατάσταση τελικού γεγονότος ή κάθε φορά, με την ταπεινή καί βασιλεύουσα στάση πού έχει κάθε τελικό γεγονός, όπου όλα κατατίθενται σαν να μην γινόταν να κατατεθούν παρά μόνον έτσι, σαν αυτός πού μιλάει να μην είχε στην διάθεση του παρά μόνον αυτόν τον τρόπο τον οποίο χρησιμοποιεί ως έσχατη ευκαιρία. Πέντε φορές ή φωνή, το σώμα, το στόμα, ξαναρχίζουν σαν να μην έχουν αρχίσει άλλη φορά, για να πουν κάτι πού δεν έχουν ξαναπεί. Είναι ή ίδια φωνή κάθε φορά; Είναι το ίδιο σώμα; Το ίδιο στόμα; Είναι κάθε φωνή κάθε φορά. Κάθε φορά είναι το κάθε σώμα, το κάθε στόμα. Αυτός πού μιλάει, είναι αυτός πού μιλάει κάθε φορά. Κάθε φορά ό ίδιος, κάθε φορά ένας άλλος. Όποιος κι αν είναι, όποιος κι αν μιλάει, ποτέ άλλοτε δεν έχει μιλήσει έτσι, ποτέ άλλοτε δεν ήταν αυτός πού είναι τώρα πού μιλάει. Τώρα μιλάει για να ζήσει, τώρα μιλάει για να πεθάνει. Ούτε το ένα ούτε το άλλο επιτρέπουν διολισθήσεις έξω από την κρίσιμη περιοχή τους· ούτε το ένα ούτε το άλλο δέχονται παρασπονδίες μέσα στην περιοχή τους· καί το ένα καί το άλλο ζητούν απ` αυτόν πού μιλάει, να στέκεται στο ύψος της ζωής του καί του θανάτου του. Αυτός πού μιλάει εδώ στέκεται στο ύψος της ζωής του καί του θανάτου του. Γι` αυτό μιλάει. Για να ζήσει καί για να πεθάνει. Μία φορά επί πέντε.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]