Όλες οι καλλιεργημένες γλώσσες του κόσμου έχουν παιχνίδια λεκτικά, παιχνίδια λεκτικής φαντασίας. Όμως, στη δική μας γλώσσα, την ελληνική, με τόσο πλούτο λέξεων, θαρρείς και περνάει ο ήλιος να παίξει και το λεκτικό παιχνίδι γίνεται σταφτάλιασμα. Παραδείγματα έχουμε και από την παράδοση (λαχνίσματα, γλωσσοδέτες), όπως και στη νεωτερική ποίηση για παιδιά (λίμερικ, παιχνιδόλεξα, παιχνιδόγελα). Με όλα αυτά, που είναι μια μορφή λεκτικής τέχνης, προσπαθούμε να ξαναφέρουμε το λόγο στα χείλη των παιδιών σαν ένα παιχνίδι. Τα παιδιά είναι γλωσσικές ιδιοφυΐες που έχουν ανάγκη να παίξουν και να πράξουν με το λόγο για να ευρύνουν τη σκέψη τους. Άλλωστε, όσο η γλώσσα πλαταίνει τόσο ξανοίγει κι ο νους...