«Λατρεία» και «Τάματα»: δύο λέξεις απλές, δυο έννοιες σύνθετες, οι οποίες αντανακλούν συναισθήματα, βασικές ανάγκες, ιδιότητες και δραστηριότητες του ανθρώπου· την ευλάβεια, τη θρησκευτικότητα και τις διάφορες μορφές εκδήλωσής τους, την πίστη και την ελπίδα, την υπόσχεση και την αφιέρωση, τη σωτηρία και την εξιλέωση, την ανταπόδοση. (...) Τα τάματα επιφορτίζονται με την «υψηλή» αποστολή της διαμεσολάβησης στη σχέση των ανθρώπων με τους αγίους ενώ, παράλληλα, διατηρούν μια εγγενή, κοσμική αξία ως αντικείμενα με γενικές, φυσικές και αισθητές ιδιότητες.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]