Ποια σχέση μπορεί να έχει η Ιστορία με ένα φυτό, όπως το «Ηλιοτρόπιο» (ή «Ηλίανθος»); Η απάντηση έρχεται από μόνη της. Έχουν ένα κοινό σημείο. Συμβαίνει με αυτό το φυτό να έχει γυρισμένο το άνθος του στην ανατολή του Ηλίου, περιμένοντας αυτόν ν` ανατείλει και να τον ακολουθήσει στην πορεία του προς τη Δύση. Αυτό ήδη συνέβη και με τον πολιτισμό, που ξεκίνησε από την Ανατολή, από τους Ανατολικούς λαούς, έφθασε στην κορυφή πάνω από τον ελληνικό χώρο, πέρασε από την Ιταλία και συνεχίζει την πορεία του προς τη Δύση, προς τη δύση του, όπου βρίσκεται το τέλος του. Συσχέτισα την πορεία των 12 λαών της Ανατολής με τον Ηλίανθο, που πρώτοι τράβηξαν την αυλαία για να φανεί η σκηνή, όπου θα παιζόταν μια πρωτόγονη θεατρική παράσταση, με στοιχεία κωμικά, αλλά πιο πολύ δραματικά, τραγικά. Αλλά και για να κατανοήσει κάποιος την Ιστορία της Ελλάδας και των άλλων λαών της Ευρώπης, είναι ανάγκη να γνωρίσει τις πρώτες αναλαμπές του πολιτισμού, που ξεκίνησε από εκείνα τα μέρη. Κατά συνέπεια διττή είναι η αποστολή αυτού του βιβλίου: να δώσει στον αναγνώστη του, όσα έπραξαν οι 12 αυτοί λαοί και να τον βοηθήσει να επικοινωνήσει τόσο με τον ελληνικό πολιτισμό, όσο και με τον ευρωπαϊκό. Και όπως το ηλιοτρόπιο περιμένει τον ήλιο για να τον ακολουθήσει, δεν θα αργήσει η ανθρωπότητα να περιμένει ένα νέο φως από την Ανατολή. Η παγκοσμιοποίηση αποτελεί την τελική πράξη για τη Δύση, το τέλος του δυτικού πολιτισμού. Νομίζω, λοιπόν, ότι άλλη επιλογή, πιο εύστοχη δεν είχα.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]