Η μελέτη αύτη εγράφη προς διευκρίνησιν και αψευδή αποτύπωσιν της εθνογραφικής και εθνολογικής συνθέσεως της Μικράς Ασίας, περί ης πολλά τα ασύστατα ελέχθησαν. Και ενεδείκνυτο η τοιαύτη αποτύπωσις, διότι εκ ταύτης, επιλαμπούσης της πραγματικής αληθείας, εκπηδώσι φυσιολογικαί, ούτως ειπείν, και αυτόματοι αι λύσεις, δι` ων μόνων, επιτυγχανομένων, θ` αποκατασταθή η ατυχής χώρα, αγωνιώσα απ` αιώνων υπό ατάσθαλον και τυραννικήν διοίκησιν, εις ταληθή αυτής δίκαια, εις την άλλοτε εύρυθμον αυτής κατάστασιν, ην διέσεισαν επιδρομών λαίλαπες και αιματηρών συρράξεων κλύδωνες.
Δεν εγράφη η μελέτη αύτη, ίνα επικηρυχθώσιν οι Τούρκοι και οι Οθωμανοί, αλλ` ίνα δειχθή, ότι εισίν ούτοι ανίκανοι και εξ αδυναμίας αριθμητικής και εξ ανεπαρκείας αυτοφυούς να ρυθμίσωσι, και δη κατά βούλησιν, τα πράγματα χώρας, εν η συγκροτούσι καταπλήσσουσαν μειονοψηφίαν, φθίνουσαν δε κατά τρόπον πείθοντα τους κοινωνιολόγους και τους εθνογράφους, ότι μετά την παρατηρουμένην παρά τοις Τούρκοις προϊούσαν ολιγανθρωπίαν (oliganthropie) θα επέλθη φυσιολογικώς ο θάνατος αυτών. Και όταν τοιαύτα εμφανίζωνται τα πράγματα, όταν τοιαύτα πορίσματα συγκομίζη η επιστημονική παρατήρησις, βεβαίως η αποκατάστασις εις τον εύρυθμον πολιτικόν και κοινωνικόν βίον, προάγουσα τα δίκαια των Μικρασιατικών πληθυσμών, σώζει και αυτούς τους Τούρκους εκ του θανάτου, εις ον φυσιολογικώς, μοιραίως φέρονται και υφ` ου τας περιπτύξεις θ` απονεκρωθώσιν, εάν, ραγδαίως, συνερχόμενοι, δεν αντιληφθώσιν, ότι, ολίγοι και ανίσχυροι αυτοί, ουδέν δύνανται κατά των πολλών. [...]

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]