Στη μικρή αυτή μονογραφία εξετάζονται μορφές της καθημερινής ζωής των Βυζαντινών, με βάση τη Χρονογραφία του Κωνσταντίνου Μανασσή. Η οπτική γωνία της μελέτης είναι λαογραφική, καθώς αναζητούνται συνέχειες -αλλά και ασυνέχειες- πολιτισμικές, σε σύγκριση με τον ελληνικό παραδοσιακό πολιτισμό. Από τους στίχους του Μανασσή προκύπτουν πολλές και πολύχρωμες λεπτομέρειες της βυζαντινής λαογραφίας, που βοηθούν τον αναγνώστη να σχηματίσει μια κατά το δυνατόν ολοκληρωμένη εικόνα για την καθημερινή ζωή στο 12ο αιώνα, με βάση και τις υπόλοιπες σχετικές πηγές της ίδιας περιόδου. Πρόκειται για στοιχεία μιας ζωής μακρινής, αλλά ταυτοχρόνως και εκπληκτικά επίκαιρης, αφού σχετίζεται με μια εποχή μεταβάσεων και μετασχηματισμών, όπως είναι -τηρουμένων πάντοτε των αναλογιών- και η εποχή μας. Κι είναι τούτο που καθιστά το βιβλίο αυτό και λαογραφικά επίκαιρο, αν γίνουν οι απαραίτητες αναγωγές στο σύγχρονο παραδοσιακό πολιτισμό του ελληνικού λαού.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]