Τα λαϊκά παραμύθια ήταν τα πρώτα μου ακούσματα και τα κλειδιά της Βασιλείας του φανταστικού-μαγικού κόσμου, που πάντα λυτρώνει και δημιουργεί. Τότε, μόνο με τον θαυμασμό για τις εικόνες, που μετέπλαθα κατά Βούληση και κατά το δοκούν, τώρα, συν τα προνόμια του ενήλικου νου, που κατέχει το πώς και το γιατί η υπόθεση παραμύθι είναι πάντα επίκαιρη, περιέχουσα το νόημα της ίδιας της ζωής του ανθρώπου. Αυτός είναι κι ο λόγος που κάθε φορά και από όποια πλευρά επιλέξω να ξεδιπλώσω ένα λαϊκό παραμύθι αισθάνομαι την ανανεωτική του δύναμη, το καινούριο στοιχείο που συμβάλλει στην εμπέδωση της ουσίας, της αξίας, της ομορφιάς της ζωής και της δυνατότητας του ανθρώπου να την πορευτεί αξιοπρεπώς όσο δύσκολη κι αν είναι. (. . .)
[Απόσπασμα από το κείμενο της εισαγωγής της έκδοσης]