[...] Τη σημασία της πρώτης (ασφαλώς όμως και της δεύτερης) δεκαετίας του αιώνα μας δικαιολογημένα πολλοί την υπογραμμίζουν. Ιδίως ο Τριανταφυλλίδης, μολονότι πιστεύει απόλυτα στην αναγκαιότητα του έργου του εκπαιδευτικού δημοτικισμού, που με τη συνεργασία και άλλων ομοϊδεατών πραγματοποιήθηκε, αναγνωρίζει την προσφορά των παλιών αρχηγών του δημοτικισμού, ανάμεσα στους οποίους περίοπτη θέση κατέχουν οι γλωσσικοί αγώνες και το γλωσσοπλαστικό έργο του Κωστή Παλαμά. «Είχανε δει την αλήθεια του ζητήματος, την υπερασπίσανε με μοναδική παλληκαριά και πίστη», ακόμη «μεταχειριστήκανε στο έργο τούτη τη γλώσσα του λαού με άφθαστη σοφία και μαστοριά» και «ζητήσανε να γίνει η γλώσσα του λαού επίσημη γλώσσα του κράτους και της παιδείας». Ο Βάρναλης χαρακτηρίζει την περίοδο αυτή «την ωραιότερη, την ενεργητικότερη, τη μαχητικότερη περίοδο του δημοτικισμού». [...]

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]