`Άρχισε ένα καινούργιο μυθιστόρημα. Όμως, μόνο τριάντα σελίδες κατάφερε να γράψει στο χαρτί, πιο πολύ δεν μπόρεσε, η πένα έπεφτε από τα χέρια του.
`Δεν μπορώ πια να γράψω`, παραπονιόταν με απελπισία στη γυναίκα του και της έδινε με θλίψη την πένα.
Κοιτούσε το τετράδιο με τα ανολοκλήρωτα λόγια του και της έλεγε μελαγχολικά: `Φύλαξέ το`.
Κάποτε νόμιζε πως η υγεία του μπορούσε να καλυτερεύσει. Τις νύχτες του χειμώνα καθόταν με τον Νίκο Λευτεριώτη και του εξιστορούσε για ώρες ένα σωρό σκηνές από το έργο αυτό. Το είχε όλο στο μυαλό του και γελούσε με την καρδιά του για κάποια αστεία που λογάριαζε να βάλει μέσα. Κι έπειτα βουβαινόταν ξαφνικά.
Έβλεπε πως το παραμύθι της ζωής του όπου να `ναι τελείωνε. Χωρίς αίσιο τέλος, χωρίς ηθικά διδάγματα.`
Η σειρά `Βίοι Αγίων (Υπόγειες Διαδρομές)` αποτελείται από μονογραφίες ή, άλλως, βιογραφικά δοκίμια για τους `καταραμένους` των γραμμάτων και των τεχνών, με ιδιαίτερο λογοτεχνικό και, παράλληλα, προσωπικό ύφος, που τα διαφοροποιεί από μια συνηθισμένη βιογραφία. Μέσα από ατμοσφαιρικές διηγήσεις αναβιώνουν μνήμες, περιγράφονται στιγμές και αποκαλύπτονται άγνωστες πτυχές της ζωής και του έργου ξεχωριστών δημιουργών.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]