Μπορεί ένα παιδί ν` αντισταθεί στον βάρβαρο και άγριο εξισλαμισμό των Τούρκων στρατιωτών; Το αίμα φανερών και αφανών ηρώων πότιζε τέσσερις αιώνες το σπόρο της ελευθερίας ωσότου γίνει δέντρο. Ναι, ο Κωνσταντής, ο εκπαιδευόμενος γενίτσαρος, μπόρεσε για δέκα χρόνια να κάνει κάθε βράδυ το σταυρό του κρυφά και κάτω από τις κουβέρτες να λέει το «Πάτερ Ημών» στη γλώσσα του και να βλέπει τη μάνα του ν` ανάβει το καντήλι. Κι ο άσβεστος πόθος στην καρδιά του πραγματοποιήθηκε μια μέρα. Σαν Έλληνας κλέφτης ανέβηκε στα βουνά της πατρίδας του να πολεμήσει κι αντίκρισε τον ήλιο της ελευθερίας ν` ανατέλει.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]