Η οικολογική δόμηση είναι πριν απ` όλα υπόθεση της σύγχρονης αρχιτεκτονικής. Ο σχεδιαστής ενός κτιρίου, ενός κτιριακού συγκροτήματος, ενός νέου οικισμού, είναι κατά παράδοσιν εκείνος που θα δώσει υπόσταση σε μια αφηρημένη σύλληψη, που θα λάβει υπόψιν του τις ανάγκες και τις διαθέσεις των χρηστών, που θα αναζητήσει συμβιβασμούς στο πλαίσιο της αγοράς και θα συνεκτιμήσει, μεταξύ άλλων, το κόστος των υλικών, των εργατικών και του εξοπλισμού. Όμως σήμερα, αυτό δεν μπορεί να είναι πλέον έργο ενός ανθρώπου. Ο μεγάλος αριθμός των παραμέτρων που πρέπει να συνεκτιμηθούν και η πολυπλοκότητα των αποφάσεων, κάνουν αναγκαία την ύπαρξη μελετητικών ομάδων με πολλές και διαφορετικές ειδικότητες (τουλάχιστον για έργα κάποιου μεγέθους) και με χαρακτηριστικά διεπιστημονικότητας. Απαιτούνται γνώσεις στο τομέα της ενέργειας, της μικροκλιματικής (κατανόηση και έλεγχος του μικροπεριβάλλοντος), της συμπεριφοράς των υλικών, της λειτουργίας του πρασίνου, της φυσικής του κελύφους (δυναμική των ανταλλαγών μεταξύ εσωτερικών και εξωτερικών χώρων), της ειδικής ακουστικής και ηχοπροστασίας, της πολεοδομίας, της συγκοινωνιολογίας κτλ. Απαιτείται ακόμη επίλυση ειδικών προβλημάτων όπως είναι (πιθανώς) η ανακύκλωση του νερού, η εναλλακτική διαχείριση των σκουπιδιών ή η εγκατάσταση ενός κεντρικού συστήματος ελέγχου των μηχανικών μερών και αυτοματισμών. Απαιτείται τέλος η χρήση ειδικών εργαλείων -όπως οι προσομοιωτές- ή και η επιστράτευση νέων μορφών χρηματοδότησης. Το βιβλίο αυτό, προϊόν συλλογικής και διεπιστημονικής προσπάθειας, είναι κάτι παραπάνω από ένα εγχειρίδιο. Είναι ένα κλειδί για το μέλλον.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]