Καιρός ήταν ν` αρχίσει να συγκεντρώνεται και το κριτικό έργο του Άγρα! Κάπως αργά, βέβαια, ή μάλλον, για να το πούμε πιο σωστά, πολύ αργά.

Γιατί, αν για την έκδοση της τελευταίας συλλογής του "Τριαντάφυλλα μιανής ημέρας" χρειάστηκαν εικοσιένα -κι ίσαμε να τυπωθεί και να κυκλοφορήσει εικοσιδύο- χρόνια από το θάνατό του, για την έκδοση του πρώτου αυτού τόμου των "Κριτικών" έμελλε να περάσουν άλλα δεκατέσσερα· συνολικά δηλαδή τριανταέξι.

Την ευθύνη την παίρνω ολόκληρη απάνω μου, μια και συμβαίνει να έχω στα χέρια μου τα κατάλοιπά του. Και πρέπει να παραδεχτώ ακόμα, ότι ενώ για την τελευταία του ανέκδοτη συλλογή χτύπησα πολλές πόρτες, ώσπου να βρεθεί ο Φέξης και ν` αποφασίσει να την τυπώσει, για τα "Κριτικά" του δεν έλειψαν μέσα στα δεκατέσσερα αυτά χρόνια οι ευκαιρίες και οι προτάσεις. [...] (Από την έκδοση)