«... Η νύχτα είναι διαφορετική, το αντίθετο της ημέρας, που το χαρακτηρίζουν το σκοτάδι και ο κίνδυνος, αλλά οι ελευθερίες της αντισταθμίζουν τους φόβους της. Η νύχτα μας επιτρέπει να δραπετεύσουμε από τις αγγαρείες της ημέρας, τη μονοτονία της καθημερινότητας που περιορίζει την ανθρωπότητα σε συγκεκριμένα καθήκοντα, υποχρεώσεις και εργασίες... Οι σκοτεινές κουλτούρες της νύχτας δεν ενοποιούνται σε οποιαδήποτε κατηγορική ιστορία ομοιοτήτων. Αντίθετα, παρουσιάζονται εδώ ως στιγμές αποκλεισμένες από τις ιστορίες της ημέρας, ως αντίστιξη μέσα στον χρόνο, στο χώρο και στον τόπο, οι οποίες διέπονται και ρυθμίζονται από τη συλλογιστική και τις δοσοληψίες της οικονομικής λογικής και τις δομές της πολιτικής εξουσίας. Μπορούμε να θεωρήσουμε ότι η νύχτα κατεβάζει την αυλαία σε αυτούς τους τομείς κυριαρχίας, εισάγοντας θεατρικούς χώρους αμφιβολίας και παράβασης που ενδέχεται να οδηγήσουν σε αναπαραστάσεις απελευθέρωσης.»

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]