(...) Με την ανάπτυξη του οργανωμένου εγκλήματος, ιδιαίτερα στις αλβανόφωνες ακυβέρνητες πολιτείες, θα ήταν αφέλεια να πιστέψουμε ότι ένα μελλοντικό ανεξάρτητο Κόσοβο (χωρίς δυτική επιστασία) υπό την επιρροή του UCK, θα πρόσφερε αξιόπιστες υποσχέσεις για την επικράτηση κράτους δικαίου. Είναι συνεπώς καιρός οι εταίροι του ΝΑΤΟ να εγκαταλείψουν τις αυταπάτες τους και να αντιμετωπίσουν το οργανωμένο έγκλημα, ενισχύοντας τις πολιτικές εκείνες δυνάμεις στο Κόσοβο που μπορούν να εγγυηθούν τη μετάβαση προς κάποια μορφή ευνομίας. Το δώρο της ανεξαρτησίας θα μπορούσε να αποτελέσει ακόμα στοιχείο διαπραγμάτευσης, ώστε να δοθεί στους Σέρβους το βόρειο τμήμα της επαρχίας (Μητρόβιτσα, Σολανίτσα, Λεσάκ) που διατηρεί σερβικό πληθυσμό και οι Αλβανοί να αποποιηθούν θεσμικά κάθε φιλοδοξία επεκτατισμού. Αν το ζήτημα της ανεξαρτησίας αφεθεί στην τύχη του μέλλοντος χρόνου, τότε θα χαθεί και αυτή η ευκαιρία για μια βιώσιμη λύση. Το παρόν εγχειρίδιο σκοπό έχει να εξετάσει τις βασικές παραμέτρους του πιο πολύπλοκου από τα βαλκανικά προβλήματα. Η σύγκρουση ανάμεσα στους Σέρβους και τους Αλβανούς του Κοσσυφοπεδίου κυοφορείται εδώ και πολλές δεκαετίες, αλλά οι αποφάσεις στο επίπεδο της σερβικής και της δυτικής ηγεσίας που οδήγησαν στον πόλεμο του 1999 δεν θα ήταν, πιστεύουμε, αναπόφευκτες. Ο αναγνώστης θα συναγάγει τα συμπεράσματά του. (...)

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]