Τυχαίνει κάποτε να βρεθείς μπλεγμένος σε μιαν αλλόκοτη περιπέτεια. Μπλέκεις σιγά - σιγά και κατά το φυσικώτερο τρόπο, αλλά όταν βρίσκεσαι πια στη μέση αυτής της περιπέτειας παραξενεύεσαι ξαφνικά και αναρωτιέσαι πώς έχουν συμβεί όλ` αυτά.
Αν, λόγου χάρη, μπαρκάρεις σε μια ξύλινη σχεδία μαζί μ` έναν παπαγάλο και πέντε συντρόφους, είναι αναπόφευκτο πως αργά ή γρήγορα θα ξυπνήσεις κάποιο πρωί καταμεσής της θάλασσας, ίσως κάπως πιο ξεκούραστος απ` το συνηθισμένο, και θ` αρχίσεις να τα συλλογιέσαι.
Ένα τέτοιο πρωί καθόμουν κι έγραφα σ` ένα ημερολόγιο μουσκεμένο από τ` αγιάζι :
`17 Μαΐου. Επέτειος της Νορβηγικής Ανεξαρτησίας. Άγρια θάλασσα. Άνεμος πρίμα. Μάγερας είμαι σήμερα εγώ και βρήκα πάνω στο κατάστρωμα επτά χελιδονόψαρα, ένα χταπόδι πάνω στη σκεπή της καμπίνας, κι ένα άγνωστο ψάρι μέσα στον υπνοσάκκο του Τόρστεν... `
Εδώ σταμάτησε το μολύβι, κι η ίδια σκέψη ξετρύπωσε μέσ` στο μυαλό μου: να μια πραγματικά παράξενη 17η Μαΐου· στ` αλήθεια, να το καλοσυλλογιστείς, μια πολύ περίεργη ζωή. Πως άρχισαν όλ` αυτά; [...]